Kangaroo Valley Folk festival

Het is weer eens wat anders dan Lowlands, nee het is héél anders dan Lowlands: het Kangaroo Valley Folk festival. Drie dagen optredens van Australische down-to-earth artiesten in het dorpshuis, een tentje en een schuurtje en bij de buitenbar de lokale bevolking die liedjes uit de oude doos speelt op viool en banjo. Iedereen vrolijk en vriendelijk en een biertje niet duur. Ook veel zwevende ‘tree-huggers’ die een beetje zijn blijven hangen in de haren zestig. Eén act die er met kop en schouders bovenuit stak: Mal Webb! Met alleen zijn stem en een loopmachine als instrument maakte hij een heel orkest aan geluiden en liedjes.

Bluebottles

Het voorjaar is dus begonnen in Australië, da’s fijn. Maar het betekent ook een overgang van koud (da’s relatief dan hé) naar warmer weer. En dat betekent dan aan de oostkust regen. Bah, hadden we toch naar onze vrienden in Perth moeten luisteren en in het droge Western Australia moeten blijven hangen. Vooral als er een noordoostenwind staat wordt veel vochtige lucht aangevoerd. Maar in het zeewater wordt nog iets veel vervelender aangevoerd dan een beetje regen: Bluebottles!

Deze uiterst irritante zeebeestjes, ook wel Portugese Oorlogsschepen genoemd, drijven als een soort ballonnetje op het wateroppervlak en hebben een giftige staart die meer dan 20 meter lang kan worden. Surfers en zwemmers kunnen er pijnlijke beten van over houden, maar ze richten een ware massaslachting aan bij één van onze lievelingsvisjes: de Porcupinefish. Om de paar meter lag er eentje op Manly beach, aangespoeld en verlamd door die blauwe klerebeesten.

They’ve killed Porki! You Basterds!

Magpie Attack

Australië staat bekend om zijn zeer giftige spinnen en slangen. Als fietser moet je echter iets heel anders vrezen: de Magpie. Ik had eens een bericht gelezen dat deze vogels agressief kunnen zijn naar fietsers, vooral in het broedseizoen. Ik was het bericht al lang weer vergeten, tot ik deze week getuige was van een Magpie-aanval op de fietser voor me. Hij werd plotseling vanuit een boom belaagd door het zwart/witte monster dat maar duikvluchten bleef maken op zijn hoofd. Verbijsterd en ook wel lachend keken wij naar elkaar, wat is dit nou weer! Nadat hij veilig de hoek om was ben ik omgedraaid, heb mijn helm opgezet en heb ik een andere route genomen. Die bastard krijgt mij niet te pakken dacht ik. Volgens het filmpje is de enige oplossing zonder helm fietsen. Ik daarentegen ben tijdens dit broedseizoen eindelijk blij dat ik mijn mooie helm op kan zetten, zeker in die ene straat…

Spring is in the air!

Na hun winterslaap liggen de Waterdragons weer te genieten van de oplopende temperaturen aan het water op de Marine Parade, net als wij.

No pokies!

We hebben hem eindelijk gevonden. Een cafe zonder gokkasten en tl-verlichting, maar met barkrukken, intieme verlichting, salt en vinegar chips en een hond. Gelukkig niet in Manly dat zou slecht voor onze lever wezen....

Gotcha!

Vorige week heb ik meegewerkt aan het project redt de Bandicoot op North Head. North Head is het Nationaal Park naast onze deur. De Bandicoot is een soort grote muis van 30 centimeter met spitse snuit die met uitsterven bedreigd wordt. Dit laatste komt voornamelijk door vossen en katten. En dan met name de slimme katten, de domme zijn onschuldig zo werd mij verteld.

We hebben infrarood camera's geplaatst en daarvoor een paaltje met sardientjes eraan gebonden. Daarna hebben we het filmmateriaal van drie nachten bekeken. Er gebeurd veel in de nacht, al snel komen er beesten in beeld. Bandicoots komen snuffelen, ratten zijn nieuwsgierig en we zien vooral veel posssums. Possums zijn schattige dommige beestjes met bijzondere kwaliteiten, namelijk ze kunnen goed paaldansen. Geweldige beelden van Penny de Possum die als een volleerd danseresje rondjes draait rond het paaltje in een poging iets van de sardientjes naar binnen te werken. Als de zon opkomt bevatten de filmbeelden voornamelijk materiaal van joggende mannen. Ik voel me een beetje genant van al dat bespoineer.

Van mijn mede-bandicoot-redders heb ik geleerd dat de camera's ook prima te gebruiken zijn voor vervelende Kroatische buurvrouwen die je tuin vergiftigen en tegen buurmannen die je geraniums stelen. Snel maar eentje aanschaffen, want ik ben benieuwd wat er in onze tuin zoal rondscharrelt.

Helaas is het doel van die dag om die verdoemde poezen in beeld te krijgen mislukt, waarschijnlijk waren er die nachten alleen domme poezen wakker.

R.

Support your local

Zaterdag zijn we voor het eerst naar een Rugby wedstijd geweest van de Manly Sea Eagles tegen de Warriors uit Nieuw Zeeland. Dat gaat er wel wat anders aan toe dan zeg maar de doorsnee Feyenoord – Ajax in Nederland. Voor 25 dollar koop je een kaartje bij de kassa en kun je kiezen of je een sjaal van de Sea Eagles of van de tegenstander wilt aanschaffen.

Het stadionnetje dat voor 80% van de 15.000 plaatsen is gevuld, bestaat uit een eretribune met wat skyboxjes erboven, een business tribune en een familievakje. Wij zitten relaxed aan de andere lange zijde op een grasheuveltje met een blikje bier, waar écht bier in zit. De meerderheid van de mensen om ons heen is Manly-supporter, maar er zitten en staan ook een aantal Warrior-supporters. Een uitvak, daar doen ze niet aan.

De wedstrijd gaat zo beginnen, maar eerst moeten de cheerleaders met hun blote benen en mini topje de bolletjes latten wapperen in de kou (want de wedstrijd is ’s avonds). Helaas voeren ze hun show vooral op voor de eretribune zodat wij genoegen moeten nemen met hun toch niet onverdienstelijke achtersten.

Als de meiden zijn uitgewapperd komen de echte kerels het veld op. De wedstrijd begint en wij proberen te achterhalen wat in hemelsnaam de spelregels zijn en onder welke kluwe spelers die stomme ovale bal nu weer ligt. Ik vind het best en ga nog maar eens een biertje halen. Er is wat rumoer en er wordt ‘Boe-hoe-hoe!!’ geroepen, blijkbaar een overtreding. Het blijft bij dit gemoedelijke boe-geroep, geen verwensingen naar Jiddisch sprekende mensen met een hele nare ziekte. Manly wint de wedstijd met 19-16 na eigenlijk de hele wedstrijd achter gestaan te hebben, hoera!