19 november 2009

Zeezicht


Na de eucalyptusbossen van Pemberton uitgewaaid in Windy Harbour. Fijn weer zeezicht! Helaas werkt de watertemperatuur nog steeds niet mee. Verder oostwaarts voor een ‘tree top’ walk door alweer die hoge bomen en eindelijk een stukje gefietst in Denmark voordat we fietsen verleren. Uiteraard met de verplichte helm, want levensgevaarlijk dat fietsen… (nu blijkt dat die helm wel handig is voor een hevige onweersbui). De buitentemperatuur gaat ons ook tegenwerken, want het is nu zo’n 17 graden in Albany met veel wind en regen, kortom gewoon Hollands weer. Tijd dus voor een museumbezoek: een oude walvisfabriek met veel bloederige verhalen, maar gelukkig al jaren niet meer in gebruik. De kust van Albany is spectaculair met blowholes, een natuurlijke brug (zie foto’s) en een behoorlijke kloof. De 4x4 heeft zijn eerste lekke band gehad, wat gelukkig snel verholpen was gezien er in het gehucht waar we op dat moment waren toevallig een bandenshop zat. Klaar voor de volgende etappe.

17 november 2009

1000 kilometer


We hebben nu zo’n 1000 kilometer gereden in 2 weken, dat schiet dus niet op als we Tasmanië nog willen bereiken voor de Kerst. Maar we nemen dan ook alle tijd om het Zuid-Westen te verkennen, want straks komt de eindeloze woestijn van de Nullarbor Plain (wat zoiets betekent als ‘no trees’). Dan rijden we wel ff door ok. Na de kust te hebben gevolgd langs Busselton, Margaret River en Augusta zitten we nu in een boshuisje in Pemberton. En blij dat we zijn dat we niet meer op de camping zitten: nog even los van het feit dat we een bed hebben (jaaaa geen rugpijnmatjes meer!) heeft het gisternacht alléén maar geregend met bliksem en donder. Arme backpackers in hun lichtgewicht tentje. Nou ja niet te vroeg smilen, want wij zullen ook nog wel wat regenachtige nachten meemaken. In Augusta ging het ook al los en daar stonden we dus op de cramping. Mooi gezicht die bliksem over het woud, maar je tent inpakken in de regen…

Langs de kust hebben we een aantal grotten bezocht, de ene nog bizarreder dan de ander. En ik heb nog ff gesnorkeld in Hamilton Bay. KOUD dat water…! Ik had mijn duikvest met cap aangetrokken en zodoende kon ik het ongeveer 20 minuten uithouden. In Pemberton nog in een freshwater lake gezwommen, ook niet al te warm, maar al véél zwembaarder dan de zee. In Augusta een leuke cruise gedaan op de Blackwood river. Er waren slechts twee andere toeristen dus had de touroperatorrin er eigenlijk niet veel zin in. Met Rotterdamse tegenzin besloot ze toch om met ons in zee te gaan. Later draaide ze wel weer bij toen ze moest lachen om de naam ‘yaahroooonn??’. Tja, bedankt Pa & Ma voor mijn internationaal makkelijk uitspreekbare naam. Misschien toch een nickname voor mezelf bedenken. Twee dolfijntjes en een White Belly Sea Hawk gespot die een vis in zijn klauwen had die minstens evenveel als hemzelf woog. Een hoop Pelikanen ook, wat chagrijnige beesten zijn dat dan.


PS. zie fotootjes




7 november 2009

More wildlife


Terwijl de motten zo groot als pingpong ballen tegen ons beeldscherm opbotsendnonsmm,,... (want het is hier al aardedonker) ff snel een bloggie. Gisteren op Eagle Beach in Cape Naturaliste een paar Humpback whales uit het water zien springen, wat een uitslovers! Fijn strand trouwens, helemaal niemand behalve wij :) En de Humpbacks dan he. Daarna ons eerste wandelingetje naar de vuurtoren gemaakt en na ongeveer 20 meter lopen de eerste wildlife slang, live dus. Een bruine van ongeveer anderhalve meter zo’n drie meter voor onze sandaaltjes over de weg gekronkeld. Interesting. Geslapen op een surfdude camping in Yallingup. Nou ja het waren surfdudes in hun midlife crisis. Met vrouw (die inmiddels al aardige kenaus waren) en huilende kroost een beetje herinneringen aan vroeger ophalen. Hun surfboard deed ondertussen dienst als commode. Vandaag de spookachtige Ngli cave bezocht. Daarna wijn geproefd en marron (rivierkreeft) gegeten in een Winery, da’s vrij vertaald een wijnerij. Op de WC kwam Ray oog in oog met nóg meer wildlife, een lekkere vette spin, zie de pictures…

4 november 2009

Feeding time!


Da’s weer eens wat anders dan de eendjes voeren in de Rotte: kangoeroes voeren! Wat een lieve beesten zijn dat dan, niet opdringerig en ze bijten ook al niet in je hand als je ze iets voorzet. We moesten er een schoolbus met blèrende kinderen voor trotseren, maar dan heb je ook wat. Daarna naar de Peel Zoo gereden en dat was een stuk relaxter: we waren de enige! Met een privé guide de koala’s geaaid (ze ruiken inderdaad naar eucalyptus). Toen we terugliepen langs de wilde katten zagen Ray en ik ineens een poezenspeeltje dat verdacht veel op een slang leek. Dus wij maar de parkopzichteres gewaarschuwd, bleek het de dodelijkste slang van Australië te wezen: de Tiger Snake… brrr, dit exemplaar had genoeg gif om 12 volwassenen om te leggen (11 spelers van die club uit 020 + trainer?). Kordaat optreden van de lady from the park voorkwam een vroegtijdig einde van die lieve poesjes (en van ons?).

Penguin Island en Seal Island


De boot genomen in Rockingham en naar Pinguin eiland gevaren. Dat eiland kunnen ze beter ‘zeemeeuw eiland’ noemen, want de enige pinguins die we hebben gezien waren in het opvanghuis, in Blijdorp zie je er meer! Schijnen die rotbeesten alleen ’s avonds tevoorschijn te komen, wat een namaak toerie attractie is dat dan… Wel veel mooie pelikanen, dat maakte weer een hoop goed. En als toetje de volgende boot naar Seal Island genomen, waar de robben jaloersmakend op het strand lagen te bakken met hun speklagen.

Yanchep


Met onze uitermate vriendelijke postbewaarders zijn we meegenomen naar Yanchep National Park, our first Ozzie wildlife tour. Dit om bij te komen van onze inburgeringcursus: de Halloween BBQ in een Perth suburb met motorrijders in zwarte leren jacks die rondliepen met plateaus zelfgebrouwen bocht (jelly vodka schnaps of zoiets, au) en witches die de meest lekkere hapjes serveerden, nothing wrong with that! Maar Yanchep maakt je in een klap weer nuchtert: de eerste koala’s én kangoeroes!