Kangaroo Horror Island

Na Adelaide hebben we de boot genomen naar Kangaroo Island en hebben we voor het eerst in een YHA (jeugdherberg) geslapen. Onze hostelgenoot bleek een lijkbleke bonkige Duitser met lang vet haar die we al snel liefkozend Frankie (naar het monster van) noemden. Deze verschijning zat met een stel boerende Aziaten in de gezamelijke keuken iets naar binnen te werken dat nog walgelijker stonk dan de blikjes goedkope kattevoer die ik mijn poes wel eens voorschotelde.

’s Avonds hebben we meegelopen in een overboekte pinguïntoer waarbij we met 25 mensen en een gids met een klein rood zaklampje pinguïns van een centimeter of 20 (de kleinste van de wereld, hebben wij weer) probeerden te spotten. Who’s watching who? Eén van onze tourgenoten woog tenminste 200 kilo en kon daarom niet meer normaal adem halen. Hij snurkte dan ook ongegeneerd door het inleidende verhaaltje van de gids heen. Dat hij de tocht van een kleine kilometer op zijn witte flip-flops met succes beëindigde vonden wij dan ook het hoogtepunt van de tour.

Gelukkig vonden we na het officiële gedeelte zelf een véél beter plekje en zagen we in het licht van een baggerboot twee zwart-witte gestalten het strand op wiegelen op weg om hun kroost in de duinen te voederen met vette vis. Met een fles wijn erbij hebben we daarna nog wat Wallabies zien schuifelen onze avond was toch weer goed. Dat we daarna in de YHA die kakkerlak op het bed moesten verplaatsen naar zijn natuurlijke leefomgeving (de biobak buiten) deerde ons niet meer. Schijnen trouwens verstand van voetbal te hebben die taaie torretjes.

’s Morgens bij het douchen bleek Frankie ineens borsten te hebben, hadden we dat even verkeerd ingeschat zeg... Entschuldigung!!