Computer says no

Tasmanië is dus een erg populaire vakantiebestemming voor de Ozzies. We waren pas op de ferry geboekt voor januari, maar besloten toch maar ’s langs te gaan om te kijken of we niet eerder mee konden. Melbourne is leuk, maar ook gewoon een héle grote stad, dus daar ben je op den duur wel klaar mee. Onze ferryboeking hadden we aan het loketje gedaan bij een tengere jongenman met gestileerd zilverblond geverfd haar. Nou zijn we niet homofoob, maar deze dude hield duidelijk meer van mannen dan van vrouwen en dat mag best, alleen moet hij dan niet zijn middelbare schoolfrustraties op ons afreageren. Oké, we hadden dus al een keer gevraagd of we niet eerder konden gaan als er een plekje vrijgekomen was, maar je hoeft ons niet met een verveelde blik toe te bijten dat echt alles vol zit en we het wel kunnen vergeten. “Let’s see…. oh sorry, computer says no”.

De dag erna (want wij zijn nu eenmaal koppige kaashoofden) gewoon nog eens gevraag en ja hoor, een aardig en spontaan meisje (onze dude had gelukkig vrij) boekte ons in voor de Ferry van de volgende morgen. Must be our lucky day! De overtocht van een uur of negen verliep vlekkenloos over een strakblauwe oceaan. En na drie uurtjes rijden zijn we in Tasmanië’s super relaxte hoofdstad Hobart aangekomen, best een verademing na de gekte in Melbourne. En het is hier nu nog wel op z’n drukst vanwege de Sydney-Hobart zeilrace.

In Hobart ongeveer de laatste hotelkamer geboekt die er nog over was (lucky day again). Dus straks New Years Eve vieren in een zwoele zomernacht. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen! Gewoon al die feestdagen in augustus vieren, ken je lekker buiten blijven, genieten van je koude biertje en vuurwerk afsteken zonder dat je handen d’r af vriezen. Hier in Australië is vuurwerk natuurlijk wel uit den boze wegens bosbrandgevaar. Er is vannacht alleen een centraal vuurwerk in de haven.

Voor strakkies: cheers!
En een gezond new year enzo :)