Zaterdagavond

Australie – Ghana.

Na dat we opgewarmd zijn met een overwinning van Nederland op Japan en wij door gaan naar de volgende ronde besluiten we Australie-Ghana in ons buurt Hotel te bekijken. Niet een hotel naar Nederlandse begrippen, maar Hotel in Australie betekend pub met gokkasten en veel televisies.

Aangekomen moeten we eerst in een rij met zeer hooggehakte dames met veel te korte rokjes staan en na het bekijken van onze ID worden we zowaar toegelaten tot deze uitgaansgelegenheid. Ondanks platte schoenen en een broek. De televisiezaal is geel-groen gevuld en de openhaard staat aan en maakt de ruimte een graad of 40. Oververhit bekijken we de wedstrijd.

Bij elk balcontact van het Aussie team klinkt een luid gejoel, het publiek is zeer enthousiast over de prestaties van hun Socceroos. Helaas werkt een van de sterspelers de bal uit het doel met behulp van zijn arm, echter volgens de hele zaal was het zijn borst. Onrecht! De scheidsrechter denkt er anders over en stuurt de speler van het veld. Hoe is het mogelijk. De spelers laten het er niet bij zitten en spelen nog een redelijke wedstrijd wat eindigd in een gelijkspel.

De komende dagen zijn de televisie commentaren weer lovend na het debacle tegen Duitsland en onze Pim is weer in ere hersteld. De Aussies kunnen toch wel voetballen. Er is alleen een ding dat de Australiers niet kunnen verkroppen: Nieuw-Zeeland doet het nog net even beter.