Hiking

De eerste zweetdruppels komen al bij het begin. Niet alleen van het stijl omhoog lopen, maar ook van het ontwijken van de giftige slangen die we tegenkomen. Voorzichtig lopen dus. Na een paar uur wanneer je je begint af te vragen waar je het allemaal voor doet, komt dan eindelijk de top in zicht. Dus warme kleding aan, vermoeide benen negeren, wind en zon negeren en doorlopen. Een half uurtje later zie je dat het niet de top was die je eerst zag, deze ligt uiteraard nog iets verder én iets hoger. Kortom doorlopen en dan… we zijn er! Het uitzicht is geweldig zover je kijkt zie je geen bewoonde wereld, spieren worden vergeten, het is heerlijk op de top.

Tijd voor de terugweg. Het pad is afgesloten, maar volgens een local hiker is het geen probleem deze route te nemen. We vertrouwen hem. De route gaat van het ene prachtige landschap over in weer een totaal ander landschap. Het is genieten totdat de route toch wel erg begroeid wordt en je van een pad nauwelijks meer kunt spreken, slangen spotten wordt moeilijker. Gaan we nog goed? Kompas erbij, hmm… de richting is goed. Doorlopen maar. Gelukkig zien we na een tijdje overeenkomsten met ons wandelkaartje en zijn we toch in de juiste richting gelopen. We zijn al zes uur onderweg en het wordt nu toch wel tijd voor een voetenbankje met een lekker biertje in de zon. Daar staat een bord: eindpunt nog tweeëneenhalf uur, pfff. Doorlopen. Met pijnlijke voeten en een grote glimlach wordt het voetenbankje en de versnapering gehaald. De nacht in de tent met een temperatuur rond het vriespunt maakte niet meer uit. Dat uitzicht hè.......