Cockatoo Island

Onlangs hebben we Cockatoo Island bezocht, een van de locaties van de Sydney Biennale. Op Cockatoo Island was vroeger een scheepswerf gevestigd waar de gebouwen op het eiland nog steeds aan herinneren. De cockatoos op het eiland zijn verdreven door de meeuwen, de schepen zijn vervangen door kunstwerken, de timmerlieden door artestiekelingen, maar de ferry is gebleven: geheel in stijl brengt een ferry uit de jaren dertig je aan wal.

Vicious visjes

In het weekend scheen een lekker winterzonnetje dat de temperatuur op ons terras deed stijgen naar 35 graden. Dan wil je maar aan een ding: het water in. Zo gezegd zo gedaan. Nu denk je na en twintigtal duiken op dezelfde plek dat je ondertussen wel alles hebt gezien. Mis. Het is Port Jackson Shark paarseizoen en ze zwemmen ineens overdag volop in het rif. Tot zover leuk totdat ik opkijk en ik oog in oog met een Port Jackson Shark zwem, waar kwam die nou weer vandaan? De adrenaline stroomt even door mijn lichaam. Mijn buddy begrijp niet waarom ik ineens zo wild haaigebaren aan het maken ben, hij heeft alles gemist.

Vervolgens liggen er drie reuzenscorpioenvissen te relaxen, gekke leatherjackets, een wobbegong shark, een wandelende coneshell, een hele grote brasem, een klein scorpioenvisje bijna onder de hand van mijn buddy, oeps uitkijken. Er valt dus nog genoeg te beleven in ons rif, nu wordt het tijd voor een warme douche. Dan doemt er een grote zwarte wolk op. Wat is dat? Onderwaterbosbrand? BP olielekkage? Nee, ineens zien we de boosdoener drijven: een giant cuttlefish heeft al zijn inkt verloren en daarbij ook zijn leven. De week ervoor was deze cuttlefish nog onze filmster (zie foto’s huisrif). Zou mijn eerdere belager de dader van deze slachtpartij zijn geweest?

Voor ik het vergeet te vermelden nog het hoogtepunt van de dag: geen sharks, geen giant cuttlefishes maar een paarse iniemienie nudibranch (naaktslakje) van een halve centimeter. Binnenkort maar eens een tatoeage van purple iniemienie laten zetten op mijn bovenarm.